تراکتور با امروز و فردای فوتبال چه می نماید؟ - وبلاگ سرمایه

به گزارش وبلاگ سرمایه، تراکتور با پرونده بدهی 800 هزار دلاری کوین کنستانت روبرو است و این فقط یک مثال از ندانم کاری ها در این باشگاه است. شناخت اندک مالک باشگاه از بازار فوتبال.

فرشاد کاس نژاد| در ایران عادات عجیبی برای بر باد دادن سرمایه ها وجود دارد که نه تنها در باشگاه های دولتی، بلکه در باشگاه های خصوصی هم رواج دارند، عادت هایی بیمارگونه برای دور ریختن پول ها و انباشتن بدهی های عظیم و عظیم تر.

این فقط باشگاه های دولتی نیستند که مدیران شان مسئولیتی در قبال سرمایه اقتصادی باشگاه حس نمی نمایند، بلکه در نمونه های کم شمار ظاهرا خصوصی در فوتبال ایران، جریان هدر دادن سرمایه ها رایج است. مثالش باشگاه تراکتور تبریز که در ولخرجی های خارج از عرف در بازار فوتبال ایران از همه سبقت می گیرد و حتی به خریدهای اشتباه و دور ریختن سرمایه اش نیز گرایش دارد، گرایشی خانمانسوز.

تراکتور بود که خرید بازیکن ایرانی را به دلار مرسوم کرد، تراکتور بود که بازیکنان 11 میلیاردی خرید، تراکتور بود که در خریدهای خارجی بی فایده و گزاف تنه به تنه پرسپولیس و استقلال زد و این عجیب است که باشگاه خصوصی از بر باد دادن سرمایه هایش ابایی ندارد.

حیرت آور است که باشگاه تراکتور تبریز که از تراکتورسازی به تراکتور تغییر نام داد، همچنان نام کارخانه موسس باشگاه را با خود حمل می نماید و تبلیغ نماینده برند یک کارخانه دیگر است و توسط هولدینگ بی ربط به موسس باشگاه فعالیت می نماید. هزینه هایش سرسام آور است و درآمدش ناچیز و مالک باشگاه با هزینه های بیشتر اصرار دارد که مشغول خدمت به فوتبال است، در حالیکه گزاف شدن قیمت ها و به باد رفتن این پول ها کمکی به آینده باشگاه نمی نماید و فردا اگر مالک خصوصی این باشگاه را رها کند، قابل پیش بینی است که با توجه به میزان هزینه ها و شاید بدهی های به جا مانده و عادات عجیب و غریب در هزینه های سرسام آور چه بر سر تراکتور خواهد آمد.

تراکتور با پرونده بدهی 800 هزار دلاری کوین کنستانت روبرو است و این فقط یک مثال از ندانم کاری ها در این باشگاه است. شناخت اندک مالک باشگاه از بازار فوتبال، فرصت فروش بازیکن به قیمت های گزاف را به فعالان جابجایی اطراف این باشگاه می دهد و حتی در دوره ای طولانی فعالان غیررسمی جابجایی در نقش مشاور باشگاه در تراکتور فعالیت می کردند و حکایت قراردادها در چنین همکاری عجیب و خارج از عرف می تواند مفصل باشد. تراکتور اما در مراقبت از سرمایه خود کوششی ندارد و تمول باشگاه که برگرفته از اقتصاد فوتبال نیست، باعث شده که باشگاه در هزینه سازی های ویرانگر بدون ترس از فردایش پیش برود و به امروز و فردای خود با حراج سرمایه اش رحم نکند.

تراکتور به عنوان عظیم ترین باشگاه خصوصی ایران باید به الگوی باشگاه داری خصوصی تبدیل می شد اما حالا به الگوی هزینه های اعجاب آور تبدیل شده و با این الگو بخش خصوصی واقعی از حضور در بازار ورزش به وحشت می افتد. در ایران چون باشگاه های دولتی نیز به فیرپلی اقتصادی توجهی ندارند و چند برابر درآمدشان هزینه می سازند، تراکتور را چندان نمی توان سرزنش کرد که چرا چندین و چند برابر درآمد در اقتصاد فوتبال ایران، پول خرج می نماید. اما این روش ها در باشگاه های دولتی مثل استقلال و پرسپولیس یا باشگاه خصوصی مثل تراکتور باعث شده که خیال باشگاه داری به سر بخش خصوصی واقعی خطور نکند.